دعای هشتم صحیفه سجادیه

وَ نَعُوذُ بِکَ مِنَ الْحَسْرَةِ الْعُظْمَى ، وَ الْمُصِیبَةِ الْکُبْرَى ، وَ أَشْقَى الشَّقَاءِ ، وَ سُوءِ الْمَآبِ ، وَ حِرْمَانِ الثَّوَابِ ، وَ حُلُولِ الْعِقَابِ

خداوندا از بالاترین حسرت و بزرگترین مصیبت و سخت ترین بد بختی و بد ترین عاقبت و از محروم شدن از پاداش و نزول عذاب ، به تو پناه می برم

مصیبت بزرگ

انسان ممکن است در دنیا به سختی ها و بلاهایی گرفتار و در تنگناها و دشواری هایی قرار گیرد که طاقت و توان را از او بگیرد ولی در آخرت با داشتن ایمان و عمل صالح در آرامش و آسودگی ابدی باشد ، ولی اگر انسان در آخرت از ثواب و پاداش الهی به خاطر اعمال بد خویش محروم گردد و بجای آن به عذاب گرفتار شود ، این بالاترین حسرت و مصیبت است که باید از آن به خداوند پناه آورد ، هرچند ممکن است در دنیا در رفاه باشد زیرا رفاه دنیا به تنهایی ( بدون ایمان و عمل صالح) ضامن آرامش و آسودگی در آخرت نیست

دعای هشتم صحیفه سجادیه

وَ نعوذ بک ...  من مِیتَةٍ عَلَى غَیْرِ عُدَّة

خداوندا از اینکه بدون فراهم کردن توشه از دنیا بروم به تو پناه می آورم

بدون توشه

انسان برای رفتن به هر سفری نیازمند وسائلی است که در طول سفر خویش از آنها استفاده و نیازهای خود را برطرف نماید ، البته هر سفری نیازمند توشه ی مناسب خویش است ، در سفرهای دنیوی با توجه به طول سفر و شرایط آن ، لازم است وسائلی چون لباس ، خوراک ، پول ، مدارک و غیره را همراه داشته باشیم تا در هنگام لزوم از آنها بهره مند گردیم

در این راستا انتقال از این دنیا و پا گذاشتن به مراحل پس از مرگ و سفر به آخرت نیازمند توشه ای به نام تقوا و عمل صالح است ، بنابراین در دنیای دیگر نیازی به پول یا لباس و پوشاک نمی باشیم که بخواهیم همراه خود ببریم و اصولاً امکان بردن چنین چیزهایی وجود ندارد و فایده ای نیز نخواهد داشت لذا در دنیای دیگر تنها ایمان و عمل است که بکار انسان می آید نه چیز دیگر

بلی ، اگر از پول خود در دنیا به فقرا کمک نموده و یا در اختیار نیازمندان ، غدا و پوشاک قرار داده باشیم و از این طریق کار خیری انجام داده باشیم ، اینها تبدیل به عمل صالحی خواهد شد که توشه ی ما را در آخرت فراهم می آورد  ، در غیر اینصورت خرج کردن ، یا خوردن و پوشیدن به تنهایی و فقط برای گذران زندگی ، نمی تواند در آخرت دردی را از انسان دوا کند .

دعای هشتم صحیفه سجادیه

وَ نعوذ بک ...  مِنْ مَعِیشَةٍ فِی شِدَّةٍ

خداوندا از زندگی در حال دشواری و سختی به تو پناه می برم

دشواری و سختی

غالب انسان ها ازگذران زندگی در شرایط دشوار به ویژه شرایط مشکل اقتصادی دوری و پرهیز می کنند ، و خواهان زندگی آسان و تؤام با رفاه می باشند ، از سوی دیگر سختی ها و دغدغه های مادی زندگی  ، فرصت برای توجّه به معنویات را از انسان سلب می کند و چه بسا فشارهای زندگی زمینه ی لغزش برخی از انسان ها را نیز فراهم آورد

از این رو تلاش برای رها شدن از چنین حالتی ، تلاشی مطلوب به شمار می آید ، این تلاش گاهی پس از قرار گرفتن در سختی است و گاه پیش از دچار شدن به آن است به این معنا که انسان نگران حوادثی باشد که او را در شرایط سخت و دشوار گرفتار کند ، لذا دست به دعا بر داشته ، برای نجات از موقعیت های سخت زندگی از خداوند استمداد می جوید .

دعای هشتم صحیفه سجادیه

وَ نعوذ بک ... مِنَ الْفَقْرِ إِلَى الْأَکْفَاءِ

خداوندا از اینکه به انسانی مثل خودم اظهار نیاز کنم به تو پناه می برم

اظهار نیاز

انسان هنگامیکه در شرایط تنگدستی و فشار زندگی قرار می گیرد ، به دنبال راه چاره ای می گردد تا خود را از وضعیتی که دچار آن شده است نجات دهد ، و در چنین حالتی ممکن است به افرادی مراجعه کند که از آنها درخواست کمک نماید ، امّا این در خواست یاری از دیگران چه بسا به تحقیر و کوچک شدن او در نزد آنان بینجامد و عزت نفس او را از بین ببرد

هر چند هر انسانی باید در حال اختیار با برنامه ریزی مناسب به گونه ای زندگی کند که در چنین وضعیت سخت و دشواری گرفتار نشود ، ولی زمام همه ی امور در اختیار انسان نیست و چه بسا نا خواسته و خارج از اختیار انسان ، شرایطی پیش آید که او در انواع فشار های زندگی قرار دهد ، در اینجاست که استمداد از خداوند متعال برای پیش گیری و مدیریت شرایط ناخواسته می تواند سود مند و مؤثر باشد .

دعای هشتم صحیفه سجادیه

وَ نَعُوذُ بِکَ مِنْ شَمَاتَةِ الْأَعْدَاءِ

خداوندا از سرزنش دشمنان به تو پناه می بریم

با نگاهی به تاریخ مشاهده می کنیم جبهه حق و باطل همواره با یکدیگر در کارزار بوده و هر زمانی که برای باطل فرصتی فراهم شود در صدد ضربه زدن و از بین بردن حق بر می آید  ، صدماتی که جبهه ی باطل  به جبهه ی حق وارد می کند همیشه جنبه ی نظامی نداشته و گاه جنبه ی روانی و از طریق تبلیغات و گفتار صورت می پذیرد ، از این رو دشمن منتظر پیدا کردن نقطه ضعف و بهانه ای است که از آنجا به سرزنش اهل حق پرداخته و روحیه ی آنان را تضعیف کند.

وقتی در دعا از سرزنش دشمنان به خداوند پناه برده می شود به این معنا است که خداوند به بنده ی مومن خویش یاری رساند که در شرایط شکننده ای قرار نگیرد که دشمن  از آن شرایط به نفع خویش بهره برداری نموده واز پیش آمدن آن ، به شادی و خوشحالی پرداخته و با زبان و تبلیغات خویش  ، روح و روان اهل حق را آزرده سازد .