امام علی علیه السلام

از خداوند سلامت در دین را در خواست می کنیم ، همانگونه که سلامت جسم را می خواهیم

وَ نَسْأَلُهُ الْمُعَافَاةَ فِی الْأَدْیَانِ  کَمَا نَسْأَلُهُ الْمُعَافَاةَ فِی الْأَبْدَانِ

نهج البلاغه

• سؤال و درخواست ، حاکی از نیازی است که انسان آن را در وجودِ خود احساس می کند و با در خواست کردن به دنبال برطرف کردن نیاز خویش است به ویژه اگر در خواست از سوی بنده و برطرف کردن آن از سویِ خداوند باشد ، علاوه بر اینکه در خواست ، نشان دهنده ی ضعف و ناتوانی انسان نیز می باشد ، زیرا انسان از تمام آفاتی که دین و دنیای او را تهدید می کندآگاهی ندارد و در صورت آگاهی ، قدرت برجلوگیری از تمامی آنها را نخواهد داشت و قدرت وآگاهی انسان محدود و اندک می باشد .
• از سوی دیگر بسیاری از مردم به اندازه ای که برای جسم وتندرستی خود اهمیت قائلند ، برای دین واعتقاداتِ خویش اهمیت قائل نمی باشند ،  از این رو وقتی امام علی علیه السلام ، عافیت در دین را از خداوند طلب می نمایند ، این موضوع ، تذکّری برای مردم خواهد بود که باید برای ایمان واعتقاد خود نیز اهمیت وارزش قائل بوده و مراقب آفاتی که آن را تهدید می کند نیز باشند .
• همانگونه که ما برایِ حفظ تندرستی خویش از آنچه سلامتِ جسم ما را به خطر می اندازد پرهیز می کنیم ، لازم است ازآنچه که سلامت ایمان انسان را به خطر می اندازد ، دوری نماییم ، خواه این تهدید ، از راه دیدنِ آنچه باشد که نباید ببینیم ، یا شنیدن آنچه نباید بشنویم ، یا مطالعه ی آنچه خواندن آن زیانباراست یا معاشرت با کسانی که تأثیر منفی بر اخلاق ، رفتار و اعتقادات انسان دارند .

پرسش : چرا از خداوند ، عافیت در دین را در خواست می کنیم ؟

پاسخ : زیرا انسان به تنهایی قادر به شناسایی تمام آفاتی که دین او را تهدید می کند ، نمی باشد و در صورت آگاهی نیز قدرت بر مقابله با تمامی آفات آن را ندارد ، و این نشان از ضعف ومحدویت هایی است که در وجود انسان است لذا نباید هیچگاه خود را بی نیاز از یاری و کمک خداوند بداند .