دعای هشتم صحیفه سجادیه

وَ نَعُوذُ بِکَ مِنَ الْحَسْرَةِ الْعُظْمَى ، وَ الْمُصِیبَةِ الْکُبْرَى ، وَ أَشْقَى الشَّقَاءِ ، وَ سُوءِ الْمَآبِ ، وَ حِرْمَانِ الثَّوَابِ ، وَ حُلُولِ الْعِقَابِ

خداوندا از بالاترین حسرت و بزرگترین مصیبت و سخت ترین بد بختی و بد ترین عاقبت و از محروم شدن از پاداش و نزول عذاب ، به تو پناه می برم

مصیبت بزرگ

انسان ممکن است در دنیا به سختی ها و بلاهایی گرفتار و در تنگناها و دشواری هایی قرار گیرد که طاقت و توان را از او بگیرد ولی در آخرت با داشتن ایمان و عمل صالح در آرامش و آسودگی ابدی باشد ، ولی اگر انسان در آخرت از ثواب و پاداش الهی به خاطر اعمال بد خویش محروم گردد و بجای آن به عذاب گرفتار شود ، این بالاترین حسرت و مصیبت است که باید از آن به خداوند پناه آورد ، هرچند ممکن است در دنیا در رفاه باشد زیرا رفاه دنیا به تنهایی ( بدون ایمان و عمل صالح) ضامن آرامش و آسودگی در آخرت نیست