دعای هشتم صحیفه سجادیه

وَنَعُوذُبِکَ ... و نَمُدَّ فِی آمالِنَا

و(خداوندا) به تو پناه می بریم از اینکه دچار آرزوهای طولانی شویم

آرزوی طولانی

انسان برای رسیدن به اهدافی که در زندگی دارد ، همیشه چشم به آینده می دوزد و برای رسیدن به آنها تلاش و کوشش خود را بکار می گیرد ،  و در این راه سختی ها و دشواری ها را به جان می خرد ، هر چند ممکن است در طول حیات خویش به هدف هایی که پیش رو دارد دست نیابد  ، از سوی دیگر انتظار و توقّعی که هر فرد از آینده دارد  ، گاه دست یافتنی و معقول است و گاه دست نایافتنی و نامعقول  ، همچنین آرزوهای انسان گاه مقبول و مشروع است و گاه  نامقبول و نا مشروع .

از سوی دیگر در توصیه های اخلاقی مشاهده می کنیم که ما را از آرزوهای دراز و طولانی باز داشته اند ، مقصود از این آرزوها  ،  آرمان های باطل و نا حقی است که رضای خداوند در آن نمی باشد و اگر این آرزوها  به خودی خود چیز ناپسند و غیر اخلاقی هم نباشد ، دنبال کردن آنها باعث می شود که انسان از فلسفه ی خلقت و آفرینش خود که عبادت و بندگی خداوند است ، دور بیفتد و از آن فاصله بگیرد و چنان مشغول آنها شود که از معنویات در زندگی باز بماند .