دعای هشتم صحیفه سجادیه

اللَّهُمَّ إِنیِّ أَعُوذُ بِکَ مِنْ...وَ مُبَاهَاةِ الْمُکْثِرِینَ وَ الْإِزْرَاءِ بِالْمُقِلِّینَ

خداوندا من از اینکه مانند (برخی از) ثروتمندان فخر بفروشم و یا اینکه فقیران را کوچک و حقیر شمارم به تو پناه می برم

فخر فروشی

انسان در شرایط مختلف زندگی حالات گوناگونی پیدا می کند ،  و اینکه فردی بتواند در همه شرایط زندگی ، حالت ثابتی داشته باشد ، نیازمند علم و معرفت و تربیت است ، شاید بارها دیده باشیم افرادی را که به مقامی رسیده اند و رفتار آنان تغییر پیدا کرده و یا اشخاصی که به ثروتی رسیده و نسبت به گذشته رفتارشان تفاوت پیدا نموده است ، و یا گروهی که به قدرتی رسیده و به زیر دستان خویش ، ستم می نمایند و کمتر پیش آمده که فردی در حالت مقام ، قدرت و ثروت ، همچنان فروتن و متواضع باقی بماند.

انسانی که از ارزش تواضع و فضیلت فروتنی با خبر و آگاه است و می داند که خداوند بندگان متواضع خویش را دوست دارد ، هیچگاه در حال ثروت ، خود را گم نمی کند  و دچار خود برتر بینی نمی گردد ، امام علی علیه السلام می فرمایند : چه شده که آدمیزاد ، فخر می کند در حالیکه آغازش نطفه ای ( پست) ، و پایانش مرداری( بیجان ) است ، خود (به تنهایی نمی تواند) روزی خود را فراهم نماید و نه می تواند مرگ را از خود دفع کند ! (1)  از این رو اگر انسان به آغاز و پایان خود بنگرد ، و حقارت و کوچکی و ضعف و ناتوانی خود را در نظر بگیرد ، هیچگاه به فخر فروشی و تحقیر دیگران روی نخواهد آورد .

------------------------

1-ما لابنِ آدمَ و الفَخرِ ؟ ! أوَّلُهُ نُطفَةٌ ، و آخِرُهُ جِیفَةٌ ، و لا یَرزُقُ نفسَهُ ، و لا یَدفَعُ حَتفَهُ .[نهج البلاغة : الحکمة 454 .]