دعای هشتم صحیفه سجادیه

اللَّهُمَّ إِنیِّ أَعُوذُ بِکَ مِنْ...  الْإِصْرَارِ عَلَى الْمَأْثَمِ

خداوندا من از پافشاری بر گناه به تو پناه می برم

پافشاری بر گناه

انسان هنگامیکه در معرض غضب یا شهوت قرار می گیرد ، ممکن است به گناه آلوده گردد ،  و چون نافرمانی کرده است از خداوند دور می شود ، امّا خداوند از لطف خود بنده گناهکار را به توبه و بازگشت از گناه تشویق نموده و می خواهد بنده دوباره به رحمت الهی بازگشت نماید ، امّا اگر انسان به گناه خویش اصرار ورزید و از توبه کردن سرباز زد ، فاصله ی او از خداوند بیشتر شده  و راه بازگشت برای او دشوارتر می گردد  و همچون کسی می ماند که در باتلاقی فرورفته که با دست و پا زدن در آن ، راه بیرون آمدن برای او سخت تر خواهد شد.

در روایات اصرار ورزیدن بر گناه را ضدّ توبه نامیده اند (1) ، چون توبه بازگشت و پشیمانی از گناه است و کسی که بر خطایِ خود پافشاری می کند ، در حقیقت نمی خواهد که از گناه بازگردد بلکه می خواهد در گناه بماند و توقف نماید ، حتی در روایت وارد شده است که اگر کسی گناه کوچکی انجام بدهد و بر آن اصرار ورزد ، آن گناه کوچک بزرگ می شود ، و اگر کسی گناه بزرگی انجام دهد و از خداوند آمرزش طلبد ، گناه بزرگ او پاک می شود (2) امام باقر علیه السلام در روایتی فرمودند : پافشاری بر گناه آن است که کسی گناه کند و از خداوند آمرزش نخواسته و انگیزه توبه نیز نداشته باشد (3)

----------------

1-الکافی   ج  1    ص 20

2- عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ لَا صَغِیرَةَ مَعَ الْإِصْرَارِ وَ لَا کَبِیرَةَ مَعَ الِاسْتِغْفَارِ (الکافی   ج  2    ص 288)

3-قَالَ الْإِصْرَارُ هُوَ أَنْ یُذْنِبَ الذَّنْبَ فَلَا یَسْتَغْفِرَ اللَّهَ وَ لَا یُحَدِّثَ نَفْسَهُ بِتَوْبَةٍ فَذَلِکَ الْإِصْرَارُ (همان)