84-چرا در نهج البلاغه ، از علم به میراثی ارزشمند ، تعبیر شده است ؟

پاسخ :

• علوم و دانش هایی که در اختیار بشر قرار گرفته ، گاه از علوم اکتسابی است که انسان از دوران طفولیت تا بزرگسالی به دنبال آن می رود و آن را کسب می کند و گاه از علوم موهبتی است که بدون اینکه آن را کسب نماید بنابر مصالحی از جانب خداوند به انسانی داده می شود ، مانند علوم و دانش هایی که پیامبران یا اولیاء الهی(مانند امامان علیهم السلام) از آن بهره مند بوده اند ، در هر صورت علم و دانش باعث می شود انسان از آنچه نمی داند با خبر گردد و مسیر درست را در زندگی برگزیند ، بنابراین علم ، از آن جهت که آدمی را از ندانستن به دانستن می رساند ، موضوع ارزشمند و گرانبهایی است ، و علم همچون میراثی می باشد (1) که از نسلی به نسلی دیگر منتقل شده و به مرور زمان رشد و تعالی می یابد و اصل و ریشه ی علم از جانب خداوند به بشر تفویض شده و خداوند استعداد فرا گرفتن و آموختن را به بشر إعطاء نموده است و پیامبران الهی علوم وحیانی را به بشر آموزش داده و آن را همچون میراثی به نسل های پس از خود به ارمغان داده اند .

--------------------

1- الْعِلْمُ وِرَاثَةٌ کَرِیمَةٌ ( نهج البلاغه صبحی الصالح حکمت 5 ص 469)