67-از نگاه نهج البلاغه چرا افرادی که دچار بلا و مصیبت نیستند ، نیازمند دعا می باشند ؟

پاسخ :

معمولاً تصور عمومی آن است که انسان وقتی دچار بلا و مصیبتی می شود به دعا و درخواست از خداوند روی می آورد ، ولی وقتی مشکل خاصی برای او پیش نیامده ، به دعا و در خواست از خداوند توجّه ای نمی کند ، مضمون سخن امام علی علیه السلام در حکمت 302 نهج البلاغه آن است که نیاز افرادی که به بلا و مصیبتی دچار نیستند ، به دعا کمتر از افرادی که دچار بلا و مصیبتی هستند ، نمی باشد (1) ، بلکه هر دو گروه نیازمند دعا می باشند ، یکی نیازمند آن است که برای بر طرف شدن مشکل خود ( بیماری ، فقر ، نا امنی ، ترس ، نگرانی و ...) دعا کند و دیگری نیازمند آن است که برای بقای نعمت های خود (سلامتی ، رفاه ، امنیت ، و ...) از خداوند درخواست نماید ، پس همه نیازمند دعا می باشند و دعا کردن خود نوعی شکر گزاری از نعمت ها می باشد (2)

------------------

1- وَ قَالَ ع مَا الْمُبْتَلَى الَّذِی قَدِ اشْتَدَّ بِهِ الْبَلَاءُ-  بِأَحْوَجَ إِلَى الدُّعَاءِ-  الَّذِی لَا یَأْمَنُ الْبَلَاءَ (نهج ‏البلاغة (صبحی ‏الصالح)  صفحه‏ ى 528  )

2-شرح ‏نهج ‏البلاغة (ابن ‏میثم)، ج 5  ، صفحه ‏ى 396