17-امام علی علیه السلام چگونه جایگاه خود نسبت به پیامبر صلی الله علیه وآله را، توصیف می کنند ؟
پاسخ :
- امام علی علیه السلام در یکی از خطبه های نهج البلاغه با بیان مصادیق و جزئیاتی از رابطه ی خود با پیامبر صلی الله علیه وآله ، جایگاه خود را نسبت به ایشان توضیح می دهند و نتیجه می گیرند که در حال زندگی و پس از رحلت ایشان از هر فرد دیگری به رسولخدا صلی الله علیه وآله نزدیک تر هستند ، امام علی علیه السلام در این خطبه (1) به چند نکته ی اساسی اشاره می کنند :
- ایشان در آغاز می فرمایند من لحظه ای با حکم وفرمان خداوند مخالفت نکردم ، از این کلام امام علیه السلام می توان استفاده کرد که کسانی که همراه پیامبر صلی الله علیه وآله بوده اند در مواردی با فرمان خدا و پیامبرش مخالفت نمودند ، لذا آنان اولویتی نسبت به رسولخدا صلی الله علیه وآله نخواهند داشت ، علاوه بر اینکه در این سخن حضرت تعبیر جالبی آمده که نشان می دهد که امام علی علیه السلام حتی یک لحظه هم مخالفتی انجام نداده است (2) در ضمن از این کلامِ حضرت ، عصمت و پاکی امام علی علیه السلام نیز ثابت می شود چون هیچ مخالفتی با فرامین خدا و پیامبر(ص) از ایشان صادر نشده و هیچ گناه بزرگ و کوچکی از ایشان سر نزده است (3)
- سپس امام علی علیه السلام از یاری خود نسبت به پیامبر صلی الله علیه وآله سخن به میان می آورند و می فرمایند : با جان خود پیامبر صلّى اللّه علیه و آله و سلّم را یارى کردم. در جاهایى که شجاعان قدمهایشان مىلرزید، و فرار مىکردند، آن دلیرى و مردانگى را خدا به من عطا فرمود . (4) موارد این یاری را می توان با مراجعه به تاریخ مشاهده نمود که از جمله ی آنها : خوابیدن حضرت علی علیه السلام در بستر پیامبر صلّى اللّه علیه و آله است هنگامیکه مشرکین قصد جان حضرت را نموده بودند ، و یا در جنگ اُحد که مسلمانان پا به فرار گذاشته بودند حضرت علی علیه السلام ایشان را رها نکرد و به دفاع از جان پیامبر(ص) پرداخت (5)
- در مرحله ی بعد امام علیه السلام به همراه بودن خود در کنارپیامبر(ص) در هنگام رحلت ایشان اشاره نموده و می فرمایند : "رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله و سلّم در حالى که سرش بر روى سینهام بود قبض روح گردید، و جان او در کف من روان شد آن را بر چهره خویش کشیدم. متصدّى غسل پیامبر صلّى اللّه علیه و آله و سلّم من بودم، و فرشتگان مرا یارى مىکردند، گویا در و دیوار خانه فریاد مىزد. گروهى از فرشتگان فرود مىآمدند و گروهى دیگر به آسمان پرواز مىکردند. گوش من از صداى آهسته آنان که بر آن حضرت نماز مىخواندند، پر بود، تا آنگاه که او را در حجرهاش دفن کردیم." پس از این است که حضرت می فرمایند : " چه کسى با آن حضرت در زندگى و لحظات مرگ از من سزاوارتر است ؟!" (6)
---------------------
1-خطبه ی 197 نهج البلاغه ( صبحی الصالح ) ص 311
2- أَنِّی لَمْ أَرُدَّ عَلَى اللَّهِ وَ لَا عَلَى رَسُولِهِ سَاعَةً قَطُّ (خطبه ی 197)
3- تنبیه الغافلین وتذکرة العارفین، ج 2 ، صفحه ى 45
4- ترجمه نهج البلاغه (دشتى)، صفحه ى 413
5- أعلام نهج البلاغة (السرخسی)، صفحه ى 175
6- ترجمه نهج البلاغه (دشتى)، صفحه ى 413
