جبران محبّت دیگران ، گاه آسان است و گاه دشوار ، مهم این است که ما به اندازه ی توانایی خود ، در صدد جبران آن باشیم ، ما نباید با این بهانه که نمی توانیم محبت های فراوان و زیاد دیگران را در حق خود جبران کنیم ، از حداقلی که می توانیم ، صرف نظر کنیم ، چه بسا دیدنِ لطف ومحبت دیگران و به زبان آوردن آن ، برای کسیکه محبتی به ما نموده است بسیار با ارزش باشد و اینکار کوچک مایه ی دلگرمی برای او باشد ، ما نباید در برابر محبت های بی دریغ دیگران حالت طلبکارانه به خود بگیریم و آن را وظیفه ی آنها بدانیم ، نمونه ی آن را در محبت های بی دریغ پدران و مادران در حق فرزندانشان ، یا شریک زندگی در حق همسر خویش ، یا دوستی در حق دوست دیگر ، یا معلّم در حقّ دانش آموز خویش ، می توان مشاهده کرد ، گاه گفتن یک کلام کوچک چون : دست شما درد نکند ، یا گفتن : ما شرمنده ی محبت های شما هستیم ، برای او بسیار ارزشمند خواهد بود! .
