بد بینی مانند هر بیماری اخلاقی نیازمند درمان است و در هر درمانی ، به علل و زمینه های پدید آمدن آن توجّه می شود ، نخست باید دانست بد بینی مقوله ای ذهنی و فکری در انسان است ، لذا افراد بد بین ، تفکّر و ذهنیت منفی نسبت به دیگران و موضوعات مختلف دارند ، و هنگامیکه این پدیده بر ذهن انسان غالب شود ، کمتر چیزی از نظر چنین افرادی خوب و مثبت جلوه می کند ، و حالت قبول و پذیرش آنان نسبت به امور مختلف اندک بوده و به سختی با دیگران ارتباط بر قرار می کنند .
برای درمان بدبینی ، پذیرش بدبین بودن از سوی خود فرد ، نخستین گامی است که برداشته می شود ، زیرا اگر فردی عیب خود را نپذیرد ، عزم و اراده ای برای برطرف کردن آن نخواهد داشت ، در مرحله ی بعد ، چنین فردی باید تلاش کند نگاه مثبت به امور را درخود تقویت نماید ، به این معنا که در کنار جنبه های منفی یک موضوع ، به خوبی ها وجنبه های مثبت آن نیز فکر کند ، البته باید توجّه داشت همنشینی با افراد بد بین که همیشه از هر موضوعی اشکال می گیرند ، در روحیه ی انسان تأثیر نامطلوبی خواهد داشت لذا شایسته است که با افرادی نشست و برخاست نمود که منطقی فکر می کنند و به جنبه های مثبت موضوعات نیز توجّه دارند .
نکته ی مهم دیگر تلاش مستمرّ و پیگیری جدّی برای برطرف کردن عیب و نقص است ، زیرا عیوب اخلاقی همانگونه که در طول زمان در رفتار و اخلاق انسان شکل می گیرد ، در برطرف نمودن آن نیز، نیازمند زمان هستیم به خصوص اگر در انسان به صورت عادت نیز در آمده باشد .
