امام علی علیه السلام
چه بسا که انسان عاقل و بینا در قصد وهدف خود به اشتباه رود و نابینا به مقصود وهدف خود برسد
وَ رُبَّمَا أَخْطَأَ الْبَصِیرُ قَصْدَهُ وَ أَصَابَ الْأَعْمَى رُشْدَه
نهج البلاغه
- همه ی انسان ها برای خود ، اهداف کوچک وبزرگی دارند که برای رسیدن به آن نقشه کشیده و تلاش می کنند ، ولی همیشه انسان به هدف خود آنگونه که بخواهد نمی رسد و شکست را تجربه می کند ، این موضوع در همه ی مسائل زندگی از خُرد وکلان ، جریان دارد ، تصوّر اوّلیه آن است که افرادِ عاقل و با بصیرت ، در اهداف خود به موفقیت نائل می شوند ، وافرادی که بصیرت چندانی ندارند در مقاصد خود با شکست مواجه خواهند شد ، ولی گاه این موضوع بر عکس می باشد ، یعنی از کسی که انتظار موفقیت را نداریم ، موفّق از آب در می آید .
- این موضوع می تواند دلایلی داشته باشد ، از جمله اینکه : انسان باور داشته باشد در عین تلاش و کوشش تا خداوند نخواهد هیچ امری تحقق نمی آید ، لذا نباید کسی به عقل ودرایت خویش مغرور شود ، زیرا چه بسا در انتخاب راه اشتباه کرده باشد ، و از طرفی فردی که بصیرت چندانی ندارد ، در موردی درست تصمیم گرفته باشد و برای آن تلاش زیادی کرده و خداوند نیز اراده نموده که او به مقصود خویش برسد .
پرسش : چرا گاهی افراد نابینا (بی بصیرت) به مقصود خود می رسند ، ولی افراد بینا (با بصیرت) به هدف خویش نمی رسند ؟
پاسخ : زیرا ممکن است فردِ عاقلی در موردی درست انتخاب نکرده و تصمیمِ صحیحی نگرفته باشد ولی فردی که در مرحله ی بالایی از عقل ودرایت نیست در موردی روش درستی را پیش گرفته و به نتیجه رسیده باشد ، علاوه بر اینکه تا خداوند نخواهد امری تحقق نخواهد یافت هر چند انسان برای آن نقشه کشیده وتلاش نموده است .