(22)
انسان وقتی بخواهد عیبجویی کند، یک وقت خیلی صریح و قاطع با زبان حرفش را می‌زند. یک وقت نه، در مقابل طرف که هست وقتی که او در چشمهایش نگاه می‌کند با تواضع با او حرف می‌زند که مخلص شما هستیم، حضرتعالی چنین و... تا او رویش را آن طرف می‌کند شکلک درمی‌آورد، تقلید او را می‌کند. این هم خودش از حقارت و پستی است. یک مرد و یک انسان که شخصیت داشته باشد [چنین نمی‌کند.] اولاً خود غیبت کردن پشت سر مردم علامت بیشخصیتی است.
استاد مطهری، آشنایی با قرآن، ج 8، ص265
