دعای هشتم صحیفه سجادیه

وَ نَعُوذُ بِکَ مِنْ...أَنْ ...أوْ یَنْکُبَنَا الزَّمَانُ

خداوندا به تو پناه می آوریم از اینکه (در) زمانه گرفتار ِ رنج و مصیبت گردیم

رنجِ زمانه

دنیایی را که در آن زندگی می کنیم مجموعه ای از خوشی ها و نا خوشی ها ، شیرینی ها و تلخی هاست ، طبیعی است که انسان ها بیشتر تمایل به خوشی ها ، رفاه و لذت داشته و از درد و رنج و سختی ، دوری می گزینند ، ولی واقعیت آن است که همیشه نمی توان خود را از برخی از ناخوشی ها و ناملایمات ، دور نمود و خواه نا خواه در طول زندگی با  امور درد آور و رنجش آفرین روبرو می گردیم .

در این راستا ، انسان با توجّه به محدودیت ها و نا توانی هایی که در خود احساس می کند در صدد بر می آید در سختی های پیش رو تکیه گاه و پناهگاهی را بیابد که خود را از پیشامد ها  در امان دارد و اگر روزی دچار آنها گردد ، با پناه بردن به آن ، درد و رنج خود  را التیام بخشد ، در نیایش فوق  ، به انسان یاد آور می شود که خداوند قادر متعال تنها ،  مرجعی است که می تواند انسان را در پناه خویش جای دهد و در دشواری ها و مصائب پیش رو ، در د های او را تسکین دهد .