دعای هشتم صحیفه سجادیه

(4)

اللَّهُمَّ إِنیِّ أَعُوذُ بِکَ مِنْ ........ وَ ضَعْفِ الصَّبْرِ

خداوندا ! من از ضعفِ صبر به تو پناه می آورم

وقتی صبر ندارد !

• زندگی دنیا با انواع ناملایمات و سختی ها ، آمیخته شده و انسان چاره ای جز رویارویی با آنها ندارد ، در هنگام روبرو شدن با مشکلات یا انسان تسلیم آنها می گردد و مانند فردی که در آب رودخانه ی پرخروشی افتاده است ، خود را به دست جریان آب داده تا آب او را به هر جا که می خواهد ببرد ، و یا اینکه تسلیم مشکلات نمی گردد و مانند فردی که در آب افتاده ، برای نجات خود از ورطه ای که گرفتار آن شده ، فریاد بر می آورد و کمک می خواهد  و یا خود تلاشی می کند و به دنبال دست آویزی می گردد که خود را از بحران پیش آمده رها سازد.

• امّا مشکلاتی که در زندگی پیش می آید ، متفاوت است ؛گاه مصیبتی است که بر انسان وارد شده ، و انسانِ مصیبت زده بطور طبیعی به بی تابی و آه و فغان روی می آورد و چه بسا زبان به کفر و ناسپاسی باز می کند ، در اینجا به  حکمِ صبر و شکیبایی در برابر مصیبت وارده ،  استقامت ورزیده و برای مصیبت ، حِکمَتی قائل می شود که توجّه به آن حکمت ، تحمّل آن را برای انسان آسان می کند ، و گاه انسان در برابر حرامِ الهی قرار می گیرد که نفسِ او به انجام آن  تمایل دارد ولی با استمداد از خداوند در برابر حرام ایستادگی می کند و به ارتکاب آن دست نمی زند و گاه در مقام اطاعت از دستوری الهی قرار می گیرد که اطاعت از آن دستور برای او دشوار است ولی با توکل به خداوند ، از آن دشواری عبور نموده ، و از فرمان الهی اطاعت می نماید .

• تعبیر به «ضعف صبر» نشان دهنده ی آن است که صبر در وجود آدمی ، شدت و ضعف و فراز و نشیب دارد ، و هر گاه انسان احساس نمود که صبرش رو به نقصان نهاده است باید به تقویت آن اقدام نماید ، تا به بی صبری و پیامدهای منفی آن دچار نشود و برای درک این موضوع کافی است به نتیجه ی بی صبری خود و مشکلاتی که پس از آن گریبانگیر انسان می گردد ، توجه نماید و بر اساس نیایش امام سجاد علیه السلام به خداوند پناه آورده و از خداوند در برابر کم صبری خویش استمداد نماید .