دعای هشتم صحیفه سجادیه

اللَّهُمَّ إِنیِّ أَعُوذُ بِکَ مِنْ ........ وَ غَلَبَةِ الْحَسَدِ

خداوندا !  از چیره شدن حسادت ( برخود) به تو پناه می برم‏

(3)

چشم دیدن کسی را ندارد !

• در عرف عامیانه به فردی که حسود است گفته می شود : «چشم دیدن دیگران را ندارد» ، و این سخنی با معنا است و اشاره به این دارد که فرد حسود توانایی دیدن  نعمت های مادی و معنوی را در دست  غیر از خود ندارد و گاه خود را از دیگران شایسته تر برای بهره مندی نعمت ها نسبت به دیگران می بیند ، و وجود چنین حالتی در انسان به علت کمبود هایی است که یک فرد در خود احساس می کند ، زیرا اگر انسان به داشته های مادی و معنوی خویش توجّه کند و سپاسگزار خداوند در باره ی آنها باشد و با تکیه به آنها در کسب موفقیت های بیشتر در زندگی تلاش نماید و همواره به حق خود راضی و شاکر باشد ، پس از آن نیازی نیست به داشته های دیگران چشم بدوزد و یا حتی تلاش کند به نوعی آن نعمت ها و موفقیت از دیگران گرفته شود !

• با دقت در مضمون دعا و توجّه به واژه ی «غلبه حسد» در می یابیم که حسادت مرتبه ی ضعیف و قوی دارد ، از مرحله ی ضعیف و اندک شروع می شود و در نفس و پندارِ حسود به آن پر و بال داده می شود ، تا این اخلاق ناپسند در نفس انسان قدرت یافته و بر قصد و اراده انسان چیره می شود و او را وادار به حرکتی می کند که به نوعی به فردی که حسادت نموده زیان مادی یا معنوی برساند و از اعتبار او در نظر دیگران بکاهد ، و این حسادت در حد خود منشأ اخلاق و رفتارهای ناپسند دیگری خواهد شد.

• بطور کلی می توان گفت حسادت جزء رذائل اخلاقی است که از آن نسبت به دیگران ، شرّ و بدی بر می خیزد ، و هر چه دامنه ی اجتماعی آن وسیع تر باشد ، دیگران را نیز درگیر پیامد های منفی آن خواهد نمود ، به عنوان نمونه اگر حسادت در خانواده ای راه پیدا کند ، بر رابطه ی اعضای خانواده تأثیر منفی بر جای گذاشته و صمیمیت را از دل ها می برد و زمینه دشمنی را در آینده میان برادران و خواهران و سایر بستگان پدید می آورد  و زمینه بدگویی و غیبت را در میان آنان ایجاد می کند .