امام علی علیه السلام

خواهش های نفسانی ، با نابینایی شریک است

وَ الْهَوَى شَرِیکُ الْعَمَى

نهج البلاغه

• هوا وهوس هنگامیکه بر عقل ومنطقِ انسان غلبه پیدا نماید ، قدرت تشخیصِ درست را از انسان سلب نموده ، و او را در مسیری که می خواهد قرارمی دهد ، و گاه مسیر نادرست را برای انسان ، درست وصحیح جلوه می دهد .
• هوا وهوس را می توان به عاشق دلباخته ای تشبیه نمود که چنان به محبوبِ خود ، دل سپرده است که عیب های او را نمی بیند و نصیحت صادقانه ی دیگران را در باره ی محبوبِ خویش نمی شنود و نمی پذیرد ، در اینجاست که در صورت رسیدن به او و پس از مدتی که هیجان او فروکشید ، تازه می فهمد که چه اشتباهی کرده است .
• از این جهت خواهش های نفسانی چون فرد نابینایی می ماند که راه را نمی بیند ونمی شناسد و به گفته ی دیگران نیز توجّه نمی کند ، وبه همین جهت از مقصد خود ، دور می افتد .

پرسش : چرا هوی وهوس شریک نابینایی می باشد ؟

پاسخ : زیرا نابینا بودن و خواهش های نفسانی در یک چیز با یکدیگر مشترک می باشند ، وآن ندیدن راه و عدم تشخیص مسیر است مگر اینکه به راهنمایی دیگران توجّه نمایند .