29-مقصود از اینکه در نهج البلاغه از قرآن تعبیر به شفاء شده است ، چیست ؟

پاسخ :

• امام علی علیه السلام در نهج البلاغه به پیروی از قرآن ، آن را کتابی معرفی نموده که مایه ی شفاء از بیماری ها می باشد ، به گونه ای که پس از آن ترس از بیماری وجود ندارد (1) این شفاء و بهبودی نخست جنبه ی معنوی دارد و انسان را از جهل و نادانی و شک و حیرت و گمراهی رهایی می بخشد (2) و در مرحله ی بعد همانگونه که در روایات اشاره شده برای بیماری های مادی و جسمی نیز می توان به آیات قرآن تبرّک جست (3) ، البته باید توجّه داشت استفاده از قرآن برای شفای بیماری های جسمی به معنای نفی مراجعه به طبیب و پزشک نمی باشد بلکه این دو در راستای یکدیگر قرار دارد و هر کدام در جای خود باید مورد توجّه قرار گیرد ، زیرا  هر چیزی که اثری در بهبود بیماری دارد اثرش از خودش نیست بلکه خداوند این اثر را به آن داده است چه دارو و درمان های مادی و چه درمان های معنوی ، و تا خداوند نخواهد هیچ درمانی ثمر بخش نخواهد بود .

--------------------

1- وَ شِفَاءً لَا تُخْشَى أَسْقَامُهُ (نهج ‏البلاغة خطبه 198 (صبحی‏ الصالح)  صفحه ‏ى 315  )  

2-شرح‏ نهج..(السیدعباس)   ج 3   صفحه ‏ى 413     

3-مانند اینکه سوره ی حمد را مایه ی شفای هر بیماری معرفی کرده اند(منهاج ‏البراعة فی ‏شرح‏ نهج ‏البلاغة (الخوئی)، ج 12   ، صفحه ‏ى 306)