امام علی علیه السلام
دوست وبرادرت را از روی خیر خواهی ، نصیحت نما ، خواه او را خوش آید یا بد آید
وَ امْحَضْ أَخَاکَ النَّصِیحَةَ حَسَنَةً کَانَتْ أَوْ قَبِیحَة
نهج البلاغه
- انسان در روابط اجتماعی خود دوستانی پیدا می کند ، که زمانی را با یکدیگر در ارتباط بوده و از رفتار ، افکار واسرار یکدیگر با خبر می شوند ، دوستی فقط برای گذراندن وقت وسرگرم شدن نمی باشد ، بلکه دوستان نسبت به یکدیگر وظایفی پیدا می کنند که از جمله آنها نصیحت کردن دوست است .
- نصیحت در واقع از خیر خواهی برمی خیزد و نصیحت کننده ، نفع و سود کسی را که نصیحت می کند در نظر دارد ، طبیعی است که برخی از نصیحت ها برای دوست خوشایند است وبرخی از پند واندرزها برای او نا خوشایند است ولی هنگامیکه از روی خیر خواهی باشد و قصد نصیحت کننده آن است که دوست خود را متوجّه زیانی نماید ، که او را تهدید می کند ، این نا خوشایندی در برابر سودی که از نصیحت به او می رسد ، چندان مهم نخواهد بود .
- فرض کنید دو دوست می باشند به نام الف و ب ، و ب با فردی به نام ج در ارتباط است که از نظر عقل یا عرف یا شرع برای او زیان بار است ، الف ، دوست خود ب را از ارتباط با ج بر حذر می دارد ، ولی ب از این نصیحت الف ، ناراحت می شود ولی بالاخره به خود می آید و دست از ارتباط با ج بر می دارد ، وخود را از ضرر ارتباط با او ، نجات می دهد .
پرسش : مقصود از نصیحت خیر خواهانه ی دوست ، چیست ؟
پاسخ : مقصود آن است که آنچه را به نفع و سود اوست در قالب نصیحت به او بگویی ، هر چند این نصیحت برای دوست تو خوشایند نباشد ، زیرا قصد تو آن است که او را متوجه زیانی که او را تهدید می کند ، بگردانی